Άλλοτε διαβάζαμε τα μαθήματά μας, κάναμε την προσευχή μας

και λέγαμε πως δυό και δυό κάνουνε τέσσερα.

Τώρα, δυο λουλούδια και δυο αχτίνες δεν κάνουν τέσσερα – κάνουν την ψυχή μας.

Κ' ένα τριαντάφυλλο και μια πεταλούδα δεν κάνουν δυό – κάνουν ένα Θεό.

Κ' ένας Θεός κάνει όλα.

Λοιπόν, η ψυχή μας μαζί με την ψυχή του Θεού πόσα κάνει;

Ο δάσκαλος δεν ξέρει.

Εμείς το ξέρουμε πως κάνει: ένα.

Το διαβάσαμε σήμερα στο ανοιχτό βιβλίο του ήλιου, σήμερα που ξεχάσαμε όλα τα βιβλία.

Γ. Ρίτσος, Όνειρο καλοκαιρινού μεσημεριού, 1938