Άλλοτε διαβάζαμε τα μαθήματά μας, κάναμε την προσευχή μας και λέγαμε πως δυό και δυό κάνουνε τέσσερα. Τώρα, δυο λουλούδια και δυο αχτίνες δεν κάνουν τέσσερα – κάνουν την ψυχή μας. Κ' ένα τριαντάφυλλο και μια πεταλούδα δεν κάνουν δυό – κάνουν ένα Θεό. Κ' ένας Θεός κάνει όλα. Λοιπόν, η ψυχή μας μαζί με την ψυχή του Θεού πόσα κάνει; Ο δάσκαλος δεν ξέρει. Εμείς το ξέρουμε πως κάνει: ένα. Το διαβάσαμε σήμερα στο ανοιχτό βιβλίο του ήλιου, σήμερα που ξεχάσαμε όλα τα βιβλία. Γ. Ρίτσος, Όνειρο καλοκαιρινού μεσημεριού, 1938 |
Επιμέλεια:
Γιάννα Νάνου